Klaps – postrzegany jako przemoc czy może wychowanie?

Klaps często jest postrzegany przez ludzi jako kompletna oznaka bezsilności. Jest w tym dużo racji, ponieważ stosując rozwiązania siłowe w swoim domu nie ma się pełnej kontroli nad zachowaniem dziecka. Trzeba jednak zastanowić się nad tym, czy stosowanie klapsów jest formą wychowania dziecka, czy może jest to już po prostu zwykła przemoc.

Klapsy nie wychowują dzieci

Według licznie przeprowadzonych badań, ale też w opiniach ekspertów, klapsy nie są środkiem wychowawczym, dlatego stosowanie ich w domu nie będzie dobrym pomysłem. Z pewnością rodzice często nie czują się dobrze w swojej roli i za bardzo nie wiedzą jakie środki mogą zostać podjęte, aby dziecko słuchało się i nie rozrabiało.

Klaps na pewno nie powinien się wśród takich środków znaleźć. Nie wychowa on dziecka, a może spowodować, że maluch zacznie się bać swoich rodziców, stanie się wyobcowany i zamknięty w sobie, straci zaufanie do otoczenia. Do takiej sytuacji nie powinno się doprowadzać, jeśli ma się na uwadze dobro swojego dziecka. Przez klapsy można stracić swoje dziecko, gdyż zacznie się ono powoli odwracać od rodziców, aż w końcu przestanie się do nich odzywać i mówić im o swoich problemach.

Klaps w oczach dziecka odbierany jest jako oznaka braku miłości

Wychowanie dziecka to proces bardzo skomplikowany, na którym trzeba się naprawdę dobrze znać. Oczywiście na błędach można się uczyć, jednak zdecydowanie lepiej jest ich nie popełniać. Klaps w oczach dziecka nie jest niczym przyjemnym, ponieważ dzieci nie czują się wtedy kochane i tracą poczucie pewności siebie.

Wychowanie dziecka powinno być więc pozbawione takich środków, jeśli chce się nawiązać ze swoją pociechą dobrą relację, opartą na wzajemnym zaufaniu oraz miłości. W emocjach można robić różne głupie rzeczy, jednak lepiej zastanowić się nad tym, jakie mogą być konsekwencje takich działań. Wychowanie dziecka to nie przelewki, ponieważ kilka złych kroków może doprowadzić do tego, że dzieci będą źle czuły się w swoim domu, co potem zauważą nauczyciele w szkole i sprawą może zainteresować się np. opieka społeczna.

Jakie uczucia występują u dziecka, gdy stosuje się wobec niego klapsy?

Dziecko, które ma styczność z klapsami na pewno nie będzie miało wysokiej samooceny, poza tym będzie też:

• miało osłabioną wiarę we własne umiejętności,
• niespokojne, towarzyszyć będzie mu duża nerwowość i lęki,
• nieufne wobec rodziców.

Warto więc dołożyć wszelkich starań, aby klaps nie był środkiem wychowawczym. Taki środek wychowawczy musi czegoś dziecka uczyć, a nie sprawiać, że będzie się ono bało podejść do swoich rodziców. Środek wychowawczy nie może być objawem agresji, dlatego też lepiej udać się na wizytę do specjalisty, gdzie będzie można uzyskać niezbędne wskazówki, które pomogą zainteresowanym w wychowaniu swojego dziecka. Środek wychowawczy będzie zależny od zaistniałej sytuacji, więc nie we wszystkich domach będą one takie same, lepiej jednak edukować dziecko i zwracać uwagę na to, co zrobiło źle w spokojny sposób, niż je do siebie zniechęcać.

Stosowanie kar cielesnych to przemoc fizyczna

Wielu rodziców nie wie o tym, że stosując kary cielesne wobec swojego dziecka prowadzi do tego, iż w domu pojawia się przemoc fizyczna. Dziecko jest wrażliwą istotą i takich doświadczeń szybko nie wymaże ze swojej pamięci, dlatego też doprowadzenie do takich sytuacji nie jest niczym dobrym. Przemoc fizyczna odbija spore piętno na psychice dziecka, zdarzają się przecież sytuacje, w których dziecko wzoruje się na swoich rodzicach i potem taką przemoc stosuje wobec swoich rówieśników lub też ma się z nią styczność w dorosłym życiu, wobec założonej przez siebie rodziny.

Rodzice muszą więc dokładnie przemyśleć każdy swój krok wychowawczy, aby potem niczego nie żałować. Przemoc fizyczna nie jest jednak dobrym rozwiązaniem, więc należy jej unikać, jeśli nie chce się stracić zaufania i miłości dziecka. Klapsy oznaczają sporą słabość ze strony rodziców, dlatego też osoby je stosujące nie mogą mówić o sobie, że są dobrymi rodzicami, ponieważ tak na pewno nie jest.

Autor: Mateusz Gruszeczka